Soufiane Benslimane werkt op de NIPV-vestiging in Zoetermeer en is daar verantwoordelijk voor de logistieke ondersteuning van de hulpdiensten en de persoonlijke beschermingsmiddelen voor hulpverleners en burgers in tijden van rampen of calamiteiten.
Hoe is de werkplek?
“We beheren de landelijke voorraden – denk aan zandzakken, kussens, laarzen, handschoenen en jodiumpillen – en daarnaast het speciale materieel van de politie, zoals beveiligingscontainers, waterwerpers en VRT-voertuigen. Maar ook al het materieel dat nodig is voor de noodhulpverlening in het kader van USAR, het landelijke bijstandsteam voor Urban Search and Rescue.
Daarnaast draaien we piketdiensten, want we moeten meteen klaarstaan. Voor een USAR-inzet, maar ook als er bij evenementen tijdelijke zendmasten nodig zijn die extra bereik bieden voor C2000, het communicatiesysteem voor alle hulpdiensten. We beheren ook specialismes van de brandweer, zoals het specialisme technische hulpverlening (STH), grootschalige ontsmetting, gebouwgebonden ontsmetting en het nucleair plan kernongevallen.
Waar kijk je met trots op terug?
“Een recent hoogtepunt was toch wel de USAR-inzet in Turkije. We werden om 5 uur ’s nachts opgepiept om naar Zoetermeer te komen en alle materieel voor te bereiden. Binnen 32 uur stonden alle mensen en materieel in Turkije om aan de slag te gaan. Heel mooi hoe je in de hectiek zoveel voor elkaar kunt krijgen.”
Hoe ziet je werk eruit?
“Ik heb twee petten op: ik ben manager, maar draai zelf ook piketdiensten. Dan ben ik operationeel leider. Tijdens de aardbeving in Turkije had ik toevallig dienst. Ik was negen maanden werkzaam bij het NIPV en het was meteen voor ’t echie! Heel spannend, maar ook heel waardevol. Je ziet meteen: hier doen we het voor.
Het maatschappelijk effect, daar krijg je energie van. En je snapt dan opeens waarom je op een normale werkdag door alle procesbeschrijvingen loopt en je controles doet. Want als het erom gaat, dan merk je: het werkt! Als je houdt van dicht op het maatschappelijk vuur zitten, dan zit je hier op de juiste plek.”
Hoe is ’t om bij het NIPV te werken?
“NIPV is een lerende organisatie. We hebben vijf cultuursessies gehad waarin de medewerkers hun input hebben gegeven over wat zij belangrijk vinden. Daarna pas neemt het MT de beslissingen. Iedereen kent elkaar en je hebt de vrijheid om dingen te veranderen. En we zijn heel duidelijk een netwerkorganisatie. Dat is het mooie aan het werk in de crisisbeheersing: alles staat met elkaar in verbinding, van onderzoek tot logistieke ondersteuning tot het werk in het veld.
Het NIPV wordt een kennisinstituut genoemd en ik snap waar dat vandaan komt. Maar het gaat bij ons veel verder dan theorie. We staan rechtstreeks in verbinding met de veiligheidsregio’s, gemeenten, provincies, het ministerie en alle andere crisispartners. We kijken en luisteren naar hoe het bij iedereen gaat, leren daarvan en proberen dan de praktijk te verbeteren.”
Hoe zit ’t met je ontwikkelingskansen?
“Carrièremogelijkheden zijn er volop. Ik hoef maar naar mezelf te kijken: ik krijg volop kansen! Ik mag mijn team vormen zoals ik ’t wil. Als ik mensen nodig heb, dan wordt daarnaar geluisterd. Ik heb geluk gehad omdat ik tijdens mijn studie kon doorgroeien vanuit een bijbaantje als magazijnmedewerker. Ik werd logistiek coördinator en daarna logistiek manager, nog tijdens mijn studie. Zo merkte ik hoe leuk ik leidinggeven vond.
Daarin ben ik doorgegaan. Eerst bij commerciële organisaties, maar er is meer in het leven dan een mooie auto, een laptop en zakenreisjes. Ik vind het belangrijk dat mijn werk impact heeft. Ik zou jonge mensen daarom adviseren om aan allebei te proeven: zowel commercieel als maatschappelijk.
Neem bijvoorbeeld een commerciële baan, maar ga ook vrijwilligerswerk doen. Via dat vrijwilligerswerk merk je snel genoeg of je bij een overheidsorganisatie past. Ik ben vrijwilliger voor een stichting en merk dagelijks de raakvlakken met mijn echte werk.”
Wie heb je als collega’s nodig?
“Hier werken denkers en doeners, van projectleiders tot medewerkers die elke dag het materieel onderhouden. Maar we hebben allemaal een paar dingen gemeen: we zijn nieuwsgierig en resultaatgericht en houden van de hectiek en dynamiek van ons werkveld. En natuurlijk ben je sociaal van karakter als je in de maatschappelijke hulpverlening werkt.”